niezdarny — niezdarnyni 1. «odznaczający się brakiem zręczności; niezręczny, niezgrabny, niedołężny» Niezdarne kocięta. Niezdarne ręce. Niezdarny w ruchach, w chodzie. 2. «będący objawem braku zręczności; wykonany nieudolnie, nieumiejętnie» Niezdarne litery … Słownik języka polskiego
dupowaty — Niezdarny, niezręczny, lub powolny Eng. Ineffectual or sluggish … Słownik Polskiego slangu
ciemięga — ż a. m odm. jak ż III, CMs. ciemięgaędze; lm MB. ciemięgagi, D. ciemięgaęg (także DB. ciemięgagów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek niezdarny, ślamazarny, ospały, nieenergiczny; niedołęga» … Słownik języka polskiego
gamajda — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. gamajdajdzie; lm MB. gamajdady, D. gamajdaajd (także gamajdadów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek ociężały, powolny, ślamazarny, niezdarny; niedołęga, niedorajda, gamoń» Całkowita gamajda. Kompletny gamajda … Słownik języka polskiego
kaleki — kalekiecy «dotknięty kalectwem, ułomny, niedołężny» Kalecy ludzie. Kalekie dziecko. Kalekie nogi, ręce. przen. a) «uszkodzony, zniszczony» Kalekie kikuty drzew. b) «niedoskonały, mający usterki; niezdarny, nieudolny» Kaleki opis czegoś … Słownik języka polskiego
niedojda — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. niedojdajdzie; lm MB. niedojdady, D. niedojdaojd (także DB. niedojdadów tylko o mężczyznach) pogard. «ktoś niemrawy, niezdarny, niewydarzony, niezaradny; niedołęga, safanduła» … Słownik języka polskiego
niedojdowaty — niedojdowatyaci pogard. «nie umiejący sobie poradzić, niezdarny, powolny, niemrawy» … Słownik języka polskiego
niedołężny — niedołężnyni, niedołężnyniejszy 1. «nie mający sprawności fizycznej; nieudolny, niezdarny, ociężały» Niedołężny kaleka. Niedołężni chorzy. Niedołężny chód. 2. «świadczący o braku umiejętności w danej dziedzinie; nieudolny» Niedołężny styl.… … Słownik języka polskiego
niedźwiedziowaty — niedźwiedziowatyaci «przypominający postacią lub ruchami niedźwiedzia, taki jak u niedźwiedzia, niezgrabny, niezdarny, ociężały» Niedźwiedziowata postać. Niedźwiedziowate ruchy … Słownik języka polskiego
niemrawiec — m II, DB. niemrawiecwca, W. niemrawiecwcze (niemrawiecwcu); lm M. niemrawiecwcy, DB. niemrawiecwców pot. «człowiek ślamazarny, niezdarny, ospały, ociężały; niedołęga, ciamajda» … Słownik języka polskiego
